Zamek w Mirze 1568

1568 1656 1942



Budowa zamku rozpoczęła się pod koniec XV wieku. Jest w stylu architektury gotyckiej. Budowę zamku ukończył książę Ilinicz na początku XVI wieku. Około 1568 r. Mirski zamek był własnością Mikołaja Krzysztofa "Sierotki" Radziwiłła. Zakończył on budowę zamku w stylu renesansowym. Wzdłuż wschodnich i północnych murów zamku zbudowano trzypiętrowy pałac.

Po prawie stuletniej nieobecności i poważnych zniszczeniach w okresie napoleońskim, zamek został odrestaurowany pod koniec XIX wieku. W 1813 r., po śmierci Dominika Hieronima Radziwiłła, jego córka Stefania otrzymała zamek. Wyszła za mąż za Ludwiga zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Później zamek trafił do ich córki Marii, która wyszła za mąż za księcia Chlodwiga Hohenlohe-Schillingsfürst'a. W 1813 r., po śmierci Dominika Hieronima Radziwiłła, jego córka Stefania otrzymała zamek.

Ich syn, Maurice Hohenlohe-Schillingsfürst sprzedał zamek Mikołajowi Sviatopolk-Mirskiemu w 1895 roku. Syn Mikołaja Michail zaczął odbudowywać zamek według planów architekta Teodora Bursze. Rodzina Sviatopolk-Mirski była właścicielem zamku do 1939 roku.

Podczas II wojny światowej znalazł się pod kontrolą nazistów. Było to getto dla miejscowej ludności żydowskiej. W latach 1944-1956 zamek był wykorzystywany jako obiekt mieszkalny. Uszkodziło to częściowo wnętrze zamku.

Zamek został pierwszym obronnym i zarazem reprezentacyjnym zamkiem na ówczesnych terenach obecnej Białorusi. Zamek zyskał nazwę "zabawki", bo był wizytówką wielkości rodu Iliniczów. Na potrzeby zamku zostały zbudowane dwie cegielnie, które wytwarzały cegły z których powstała budowla w stylu późnego gotyku. Na budowę Jurij zaciągnął kredyt w wysokości 10 tyś. dukatów.  Pierwotnie zamek posiadał 4 obronne wieże, według legendy by uczcić narodziny czterech synów Jurija - Jana, Mikołaja, Stanisława i Szęsnego (Feliksa). Wieże (ośmioboczne graniastosłupy) miały wysokość 23 m -25 m, mury zamkowe miały  grubość 2 m zaś u podstawy 3 m.
Jurij przekazał  majątek testamentem ( pierwsza pisemna wzmianka o zamku)  w władanie trzech synów i córki Jadwigi, ( Jana wydziedziczył "za złe zachowanie/miał z nim poważne kłopoty"). Jak łatwo się domyślić, bracia zaczęli się kłócić o schedę po ojcu. I w tym miejscu należy wpleść legendę, że senior rodu Jurij został przeklęty przez Jana Litwora Chreptowicza pierwszego podskarbiego w Wielkim Księstwie Litewskim, który rościł prawa do majątku Ilinicza z którym procesował się przez wiele lat! Braci nie opuszczały nieszczęścia. Mikołaj Ilinicz zmarł (1527 r.)  jako pierwszy z rodzeństwa. Stanisław i Feliks nie mogli dojść do porozumienia, który z nich będzie właścicielem m.in. zamku. Wówczas zainterweniował król Zygmunt I Stary, który dobra mirskie przekazał Stanisławowi Iliniczowi.