|
|
|
| 1568 | 1656 | 1942 |
 |
Jeszcze przed
rozpoczęciem budowy zamku Mir, aby zapewnić mu pomyślność i
chronić przed zniszczeniem, złożono podobno pogańskim
zwyczajem ofiarę z barana. Potwierdza to pośrednio kamień
przypominający głowę barana, widoczny w jednej ze ścian. Miejscowość Mir położona obecnie 8 km na północ od „olimpijki” – drogi szybkiego ruchu łączącego Brześć z Mińskiem i dalej z Moskwą – w roku 1486 stała się własnością starosty brzeskiego i kowieńskiego, księcia Jerzego Iljinicza. Prawdopodobnie w 1506 r. nad rzeczką Mirzanką rozpoczął on bud owę potężnego, kamienno-ceglanego zamku z czterema wieżami- basztami w narożnikach trzymetrowej grubości murów u nasady i 2 m na górze. I piątą – pośrodku muru zachodniego, z jedyną bramą wjazdową do twierdzy, skierowaną ku drodze prowadzącej przez Nowogródek i Lidę do Wilna. |
 |
W murach zamku były otwory strzelnicze, od
strony dziedzińca górą biegła drewniana galeria dla
obrońców. Mir jednak już koło roku 1568 przeszedł w ręce
Mikołaja Radziwiłła „Sierotki”, który zbudował od strony
muru północnego i wschodniego renesansowy pałac o dwu
skrzydłach z kamiennymi obramowaniami okien i drzwi,
rzeźbionymi w kamieniu balustradami, balkonami itp. Zamek
otoczono wysokim wałem ziemnym z fosą, do której wodę
dostarczała rzeczka Mirzanka, bramą i mostem prowadzącym do
„Ogrodu włoskiego”. Z tego czasu pochodzi legenda o podziemnym tunelu, którym rzekomo mogły jeździć nawet powozy, łączącym zamek w Mirze z odległym w linii prostej o ponad 25 km innym radziwiłłowskim zamkiem i pałacem w Nieświeżu. Badania archeologiczne nie potwierdziły jej istnienia ale sam fakt, że narodziła się taka legenda świadczy, jak wysoko oceniano możliwości i bogactwo tego rodu. |